vergeet-mij-nietje

In de middeleeuwen waren eens een ridder en zijn geliefde langs een rivier aan het wandelen. Bij het plukken van een bosje bloemen viel hij door de zwaarte van zijn harnas in het water. Terwijl hij verdronk gooide hij het bosje bloemen naar zijn geliefde en riep "Vergeet mij niet". Deze bloem is verbonden met romantiek en tragiek en werd vaak door vrouwen gedragen als teken van trouw en oneindige liefde.

Bron: Wikepedia

Lust

"De schrijver draagt dit boek op aan:

# Elke jonge man en elke jonge vrouw die zijn of haar jeugd beleeft en het lijden ervan ondervindt...
# Elke deugzame jonge man en elke deugzame jonge vrouw die streeft naar het waken over zijn of haar kuisheid en zich bewust is van het gevaar van de lust...
# Elke jonge man en elke jonge vrouw die de verlangens van zijn of haar ziel de vrije loop gelaten heeft en nu een uitweg zoekt...
# Elke onbezorgde jonge man en elke jonge vrouw die nog niet wakker geworden is...

Dit zijn de gedachten die neergeschreven zijn door de pen van één van jullie broeders die ook jullie leeftijd gehad heeft en ook de dagen die jullie nu doormaken heeft beleefd. Hij is zich bewust van de strijd tegen de lust en de valstrikken van de satan waarmee jullie in deze periode geconfronteerd worden.

Moge Allah de jonge moslimmannen en de moslimvrouwen beschermen tegen het onwettige verlangen en tegen zijn talrijke en ernstige gevolgen voor de mensen en de maatschappij.

Auteur: Muhammad ad-Duwaysh"

Noot van de kuchende goudvis.....Ehm....hoeveel maagden ook alweer in de hemel? 17 ofzo toch....heerlijk die goddelijke paradoxen. Trouwens nooit gesnapt wat je in godsnaam met al die maagden aan moet vangen. Een keer dat gekrijs van...au, au, je doet me pijn lijkt me meer dan voldoende. Maarja...cultuurverschillen i guess...

Night

Vanavond naar het IDFA-documentaire festival geweest. Hier de film “Night” gezien (niet doen, niet zien, echt niet). Na afloop mijn ongenoegen van me afgeplast op de WC (zat even te twijfelen over de foyer, maar die was te ver weg), na het afschudritueel me omdraaiend zag ik de volgende reclame op de deur: “pilletje x, tegen heftige menstruatiepijn”. Ja, dat raakte me toch als man, gelukkig bleek ik bij de check geen bloedsporen in mijn slip te hebben, ook geen last van pijnen onder in de buik of waar dan ook. Met een uitermate tevreden gevoel over de algemene domheid van de mens open ik de deur en sta oog in oog met een meisje. Ze kijkt enigszins verschrikt maar met een neiging tot glimlachen, zoals vrouwen vaker kijken als een man het mannetje en vrouwtje weer eens niet uit elkaar kan houden.

De mensheid valt wel mee
Nu ik nog…

Het is niets

"Steeds als het voorkomt, het idee dat het iets betekent wanneer ik de laatste sigaret uit het pakje aansteek met toevallig ook de laatste lucifer uit het doosje.
Betekent het iets?
Vandaag kwam het voor dat het zelfs de allerlaatste lucifer in huis bleek te zijn en dat die uitging voordat ik de vlam naar mijn mond had gebracht.
Zo ja, wat betekent het dan?"

Jeroen Brouwers uit: Het is niets

Zo zonder woorden...

De nuance is vaak moeilijk te vangen in taal, zeker als je het hebt over het spel tussen man en vrouw. Hoe omschrijf je een verhouding? Aan de ene kant van het spectrum heb je de one-night-stand, een als het goed is gezellig samenzijn waarbij het vooral de lust is die bloeit. “De relatie” nestelt zich ergens aan de andere kant van het spectrum, ook wel liefdesrelatie genoemd omdat hierbij naast lust sprake is van verliefdheid/liefde. Tot zover lijkt alles me duidelijk en overzichtelijk. Maar hoe zit het met die gebieden daartussen, het is leuk samenzijn, de seks is fijn en er is sprake van genegenheid en vertrouwdheid echter zonder liefde of verliefdheid. Dit zou je “optellenderwijs” kunnen aanduiden met een two-night-stand, three-night-stand, four-night-stand, etc. Maar u snapt de frictie, er is meer. Ook de term relatie is hier niet op zijn plaats omdat er geen sprake is van die wederzijdse verstrengeling, geen sprake van “samen een toekomst dromen”.
Vriendschap-plus heb ik een tijdje als aanduiding gebruikt, pure armoede omdat juist het platonische de basis is van vriendschap. Relatie-min klinkt wel weer heel armoedig, als een gemis of je triestig aftrekken in de badkamer. “Beminnen” vind ik een van de mooiste Nederlandse woorden, minnaars dan misschien? Daarvoor moet er nog altijd sprake zijn van een relatie naast een relatie, valt dus ook af.

Zucht, ik weet het niet…
Tips?

Leve de bureaucratie!

Fietste vanavond om een uurtje of 20:30 richting bioscoop. En ja hoor bij de kruising zag ik ze al staan; 2 agenten met een bijbehorende “fiets jij toevallig zonder licht” controle. Dat deed ik dus inderdaad, de onlangs aangeschafte “knijperlampjes” natuurlijk thuis vergeten. De vaste lezers zullen zich herinneren dat ik enige tijd geleden al eens bekeurd ben voor dit misdrijf, als braaf burger daarna dus die lampjes gekocht, maarja…
De 2 agenten waren echter heel druk bezig van alles in hun boekjes te schrijven, ieder vergezeld van een arme fietser (maar dan stilstaand dus). “U hoeft niet te antwoorden”, hoor ik de agent denkbeeldig zeggen, “maar wat is de reden dat u zonder licht fietst” (verzin dan maar eens een creatief antwoord). Met een “god wat is het toch een lekker weertje houding” en helder verlichte ogen fiets ik de kruising over, elke blik richting agenten vermijdend. Ze waren echter te verdiept in hun proza om wat dan ook verder nog op te merken

Mag ook wel eens geroepen worden:
Leve de Bureaucratie!!

Vitamientjes

Ik was gisteren op een woongroep voor verstandelijk gehandicapten in Amsterdam. Een heel moderne instelling; mooi gebouw, grote slaapkamers en een groepsruimte met veel licht en mooie meubels. Het nivo van de cliënten is laag, weinig of geen spraak met zo nu en dan de verse geur van een poepbroek. En daar, ergens op een bijzettafeltje met laatstgenoemde geur nog in mijn neus zie ik het staan, een met de hand gemaakte fruitschaal. Mooi zult u zeggen, vitamientjes zijn de basis van elke voeding (jaja, 2 stuks per dag). Als ik het fruit echter eens van dichter bij bekijk zie ik dat de meeste appels en bananen al “aangevreten” zijn, op een enkele appel zijn nog verse tandafdrukken te zien. Als ik voor het eerst in mijn leven zie waarmee nepfruit gevuld is besef ik dat er weinig gezondheidswinst is geboekt; piepschuim namelijk zit er in het plastic nepfruit. Ik stel me het mongooltje voor die zich al kauwend afvraagt of dit echt de smaak van een appel moet zijn.

Biechten

Vandaag mijn mobieltje verloren, wat natuurlijk een vrouwelijk lichaamsdeel is (dat woord ja) en de vraag oproept of ik nog wel besta. Als je een lichaam beschouwt als “iets dat we altijd met ons meesjouwen” dan was mijn mobieltje hier een onderdeel van (net als shag, aansteker en portemonnee, maar dit terzijde). Vanavond mijn eigen mobiele nummer gebeld, een stem die me vaag aan mezelf deed denken sprak iets over “niet aanwezig zijn”, etc. Een voicemail die ik dus waarschijnlijk nooit meer kan veranderen (de kans namelijk dat mijn mobieltje in Amsterdam weer bij mij terecht komt…) en waar gesproken boodschappen in zullen verdwijnen als een soort “verbaal zwart gat”.

Dus mocht je de behoefte hebben mij eens goed de huid vol te schelden, me nu toch echt eens de waarheid te vertellen, of gepassioneerd de liefde willen verklaren (tja, verlegenheid hè) nu is je kans. Mijn voicemail luistert geduldig en zwijgt in mijn richting als een ouderwetse biechtpastoor.

Doe maar, lucht op….

Poetry for life?

Ik was op Google naar plaatjes aan het neuzen met de zoekterm “poetry”. U kent het wel zo op een regenachtige vrije middag wat licht opvangen achter een beeldscherm. Nu leverde deze zoekterm niet echt inspirerende plaatjes op totdat ik gegrepen werd door deze beschreven dame. Klik voordat u verder leest, eens op de foto voor een grote weergave en laat het geheel op u inwerken.

U zult nu misschien zeggen, ja hèhè….een man die in zijn vrije tijd een beetje naar borsten zit te kijken “what’s new?”. Hoewel de borsten hier een rol van betekenis spelen gaat deze foto wat mij betreft dieper dan een kwijl en een zucht, laat ik eens een poging wagen:

Als eerste valt de tatoeage op haar onderarm op, concurrerend met haar borsten die aandacht opeisen. Frustrerend en tegelijkertijd uitdagend is het feit dat de tekst op haar onderarm niet geheel te ontcijferen is, wat staat er toch…? Al puzzelend flitsen mijn ogen telkens naar haar borsten, die daar zweven als komma’s na elk woord, haar volle lippen nemen een goede derde plaats in. Wat staat er toch, de naam van de foto is “poetry for life”, is het inderdaad een gedicht? En dan, als er weer een komma wordt geplaatst valt het sneetje onder haar rechterborst me plotseling op. Jezus, ze heeft neptieten oftewel siliconenborsten, een gevoel van nepheid vult me en haar volle lippen worden plots zichzelf; ontevreden met een “rot op” communicatie. Nu heb ik niet zo’n elitair gevoel bij gedichten maar toch, een vrouw met neptieten die interesse heeft in poëzie…ehm??
Mijn volgende stap is om de woorden die te ontcijferen zijn te googelen, wat weinig poëzie oplevert, wel een hoop ”slachtoffer-achtige” zelfhulpgroepen. Dit bevroren moment wordt naarmate ik langer kijk steeds triester en triester.

“poetry for life”? Of zie me, zie me, zie me alsjeblieft….

Wie kent de oorspronkelijke tekst? De inzender met de juiste tekst wint de koelkast!!!

Onder Normalen

De hoofdpersoon Billy doet mij aan een medicijnenonderzoek waarbij het middel Allevatrox (antipsychoticum) wordt uitgetest op een groep “proefpersonen”.

‘Ik voel me eigenlijk zo’n beetje hetzelfde,’ zegt Billy. ‘Eerlijk waar.’
‘Geen kleine veranderingen? ‘’
‘Zoals ik al zei: ik voel me hetzelfde.’
‘Helemaal niks dus?’
“Zie ik er zo beroerd uit of zo? ‘
‘Nee hoor, je ziet er prima uit. En trouwens, je hebt hier geen goede en foute antwoorden.’
‘Nou, ik voel me prima. Ik voel me zo’n beetje hetzelfde.’
‘En hoe is dat?’
‘Hoe het is om me hetzelfde te voelen?’
‘Je voelt dus niks anders?’
“Nou goed, ik erger me,’ zegt Billy over het gesprek. ‘Maar pas sinds kort.’
‘Kijk, dat is al iets, Geërgerd,’ Honeysack schrijft het op.
‘Heel geërgerd,’ zegt Billy.
Honeysacks onderstreept het woord. ‘Laten we het eens over die ergernis hebben.’
‘Laten we dat in godsnaam niet doen.’
‘Nee, ergernis is een echte reactie. Geërgerd zijn. Geïrriteerd. Kort aangebonden, Gefrustreerd, Superieur. Hoe zou je ergernis omschrijven? ‘
‘Wacht eens even,’ zegt Billy. ‘Ik heb niks gezegd over me superieur voelen.’
‘Inferieur dus? ‘
‘Alleen maar geërgerd.’
‘Maar er zit iets van superioriteit in ergernis, iets van boven het ergerlijke staan.’
‘Kunnen we het gewoon op “geërgerd” houden?’ vraagt Billy, nog geërgerder.
‘Tuurlijk, Tuurlijk.’ Dokter Honeysacks krabbelt een lange notitie neer. ‘Alleen…’

Uit: "Onder Normalen" door David Gilbert

Bewegingen

Vandaag voor het eerst sinds tijden naar fitness geweest. Vanaf de cardio-apparatuur kijk je uit op een ernaast gelegen bouwterrein, 3 grote hijskranen doen hun ding en stampen in samenwerking met allemaal kleine mannetjes heel grote kantoorflats uit de grond (de “beruchte” Amsterdamse Zuidas). Ja, een stad is als een mens, "work in progress", en fitness eigenlijk een soort van hijskraanbestuurder spelen, “mwah…kan nog wel 5 kilo bij”.

Langzaam wordt het donker en komen er mannen in pak binnen die zich omkleden, de bazen van de hijskranen en de kleine mannetjes. Nu de kleine mannetjes moe zijn, komen ook zij hier tillen en hun rondjes draaien. We zweten allemaal samen en bouwen om de tijd voor te blijven, uitgewoonde panden worden keer op keer gesloopt om plaats te maken voor iets anders.

Nieuwer dan nieuw stap ik even later naar buiten, adem diep in en als vanzelf ook weer uit. Voel me even één met het ritme...

Getijden

En dan...wordt je plotseling weer opgepakt door die golf die je even tevoren mee omlaag nam. En weer zag je het niet aankomen, is er geen vinger te leggen op het waarom. Het lijkt allemaal een kwestie van blijven drijven….golven, wolken, de zon en sterren, alles blijkt steeds meer een mysterie waaraan ik overgeleverd ben. Klein maar met grote ogen laat ik me tillen….sluit mijn ogen als een schorre meeuw zijn mantra laat weerklinken.

Bang

Ja, daar staat het woord. En waarschijnlijk wordt daarbij eerder aan de oerknal gedacht dan aan zijn synoniem “angst”. Wat nu alle taboes doorbroken…ja seksueel doen we tegenwoordig alles en hebben daar ook de mond vol van, god wat zijn we open. Ik ben bang…

“Waar is m'n gezond verstand
Wat is er met mij aan de hand
Ik ben bang”

(Doe Maar – Bang)

Maar ook in dit liedje gaat het uiteindelijk over de angst van een kind, kinderen zijn bang, wij volwassene doen alles om die angst te overschreeuwen. Angst is de ultieme anti-controle, de paradox van weg willen kruipen maar geen kinderbedje meer hebben waarin dat kan…En nee, bang voor een terroristische aanslag of de ondergang van de wereld door vervuiling of whatsoever ben ik niet. Het is meer een “loszandangst”. Het besef dat alles aan elkaar vasthangt met slecht klevend plakband, het overschreeuwen hiervan resulteert vaak in het maken van sterke kabels van dit plakband, starheid en een ontkenning van de charme van plakband zijn de volgende stap. Oooh help, zit me hier al weer heftig vast te lullen in paradoxen…

Gezond verstand is vaak niet toereikend…

Ik ga mijn boeddhabeeldje vervangen voor een rolletje plakband.
Wierookje erbij…

Rammstein - Klavier

Het is een tijd van veel muziek luisteren, mooi nummer, mooie video!

Herfstig

Tom Waits met zijn herfstinterpretatie...