Leve de bureaucratie!

Fietste vanavond om een uurtje of 20:30 richting bioscoop. En ja hoor bij de kruising zag ik ze al staan; 2 agenten met een bijbehorende “fiets jij toevallig zonder licht” controle. Dat deed ik dus inderdaad, de onlangs aangeschafte “knijperlampjes” natuurlijk thuis vergeten. De vaste lezers zullen zich herinneren dat ik enige tijd geleden al eens bekeurd ben voor dit misdrijf, als braaf burger daarna dus die lampjes gekocht, maarja…
De 2 agenten waren echter heel druk bezig van alles in hun boekjes te schrijven, ieder vergezeld van een arme fietser (maar dan stilstaand dus). “U hoeft niet te antwoorden”, hoor ik de agent denkbeeldig zeggen, “maar wat is de reden dat u zonder licht fietst” (verzin dan maar eens een creatief antwoord). Met een “god wat is het toch een lekker weertje houding” en helder verlichte ogen fiets ik de kruising over, elke blik richting agenten vermijdend. Ze waren echter te verdiept in hun proza om wat dan ook verder nog op te merken

Mag ook wel eens geroepen worden:
Leve de Bureaucratie!!

Lichtjes in het donker

Nee, lieve mensen hebt geen angst. Ik ga jullie niet vroegtijdig met kerstgedachten of andere EO-gevoelens lastigvallen.

Vanavond na mijn late dienst op het fietsje door een donker gedeelte van Amsterdam-Osdorp onderweg naar huis. Koptelefoon op en mijn ipod roodgloeiend, en dus die lichtjes vanaf de andere kant. Dichterbij komend werden dit 2 felle koplampen die eindigde in een mij omsingelende manoeuvre. Het bleken 2 scootertjes te zijn waarbij stilstaand een van de berijders ook nog zijn armen spreidde in een soort van “Jezuschrist-superstar imitatie” (armen gespreid en een rechtvaardige blik). Na mij vergewist te hebben dat ik niet door de plaatselijke “gang” met de dood bedreigd werd, en het ook geen indianen waren die op mijn scalp uitwaren, moest ik inwendig grinniken. Voor mij (ik was toch maar even gestopt) stonden 2 politieagenten die de leeftijd waarop je een scooterrijbewijs kunt halen maar net ontstegen waren. Stekeltjes en een frisse, moedige blik, melde mij dat ik geen licht op mijn fiets had. Perplex ging ik bij mezelf te rade en constateerde een diepere waarheid in het gezegde. Aangezien ik mijn identiteitsbewijs niet bij me had begon hij maar met het overschrijven van mijn pinpasje. Na de moeilijke vragen over naam, straatnaam, geboortedatum en plaats, postcode etc. met goed gevolg te hebben beantwoord uiteindelijk mijn vraag: “ehm, krijg ik nu ook een bekeuring voor het niet bij me hebben van een identiteitsbewijs”. “Nee” was zijn letterlijke antwoord “zou voor u en ons niet zo prettig zijn”. Heb dat stekelmans een hand gegeven en een prettige avond gewenst en ben mijn weg vervolgd. Helemaal blij met mijn geen...eeehhm, één bekeuring.