Vitamientjes

Ik was gisteren op een woongroep voor verstandelijk gehandicapten in Amsterdam. Een heel moderne instelling; mooi gebouw, grote slaapkamers en een groepsruimte met veel licht en mooie meubels. Het nivo van de cliënten is laag, weinig of geen spraak met zo nu en dan de verse geur van een poepbroek. En daar, ergens op een bijzettafeltje met laatstgenoemde geur nog in mijn neus zie ik het staan, een met de hand gemaakte fruitschaal. Mooi zult u zeggen, vitamientjes zijn de basis van elke voeding (jaja, 2 stuks per dag). Als ik het fruit echter eens van dichter bij bekijk zie ik dat de meeste appels en bananen al “aangevreten” zijn, op een enkele appel zijn nog verse tandafdrukken te zien. Als ik voor het eerst in mijn leven zie waarmee nepfruit gevuld is besef ik dat er weinig gezondheidswinst is geboekt; piepschuim namelijk zit er in het plastic nepfruit. Ik stel me het mongooltje voor die zich al kauwend afvraagt of dit echt de smaak van een appel moet zijn.