woensdag 26 september 2007

Burma

Over Boeddhisten gesproken: Het hing al een aantal dagen in de lucht maar vandaag heeft het bewind voor het eerst hardhandig ingegrepen tegen de protesterende Boeddhisten en andere betogers. Indrukwekkend vond ik de beelden die ik afgelopen dagen te zien kreeg; boeddhisten die de demonstraties begonnen waarbij langzaamaan steeds meer mensen zich aansloten.

"De militaire junta weigert nog altijd de macht over te dragen aan de winnaar van de verkiezingen van 1990; de NLD partij onder leiding van Nobelprijswinnares Aung San Suu Kyi. Aung San Suu Kyi staat sinds mei 2003 onder huisarrest vanwege haar geweldloze strijd voor vrijheid en democratie."

Info over Burma

Via onderstaande twee links kun je je steun betuigen aan de Birmese demonstranten:

Via deze link kun je online tekenen:
http://www.avaaz.org/en/stand_with_burma/v.php?cl=19980398

en via deze link kun je een petitie printen om op te sturen naar de dichtstbijzijnde Birmese ambassade:
http://www.buddhistchannel.tv/index.php?id=70,4945,0,0,1,0.

Lam Gods

Hehe...poeh...ben eruit! Na veel overpeinzen en de nodige logische deductie weet ik nu waarom Islamieten niet mogen drinken. Stel je Het volgende voor: Fatima klagend tegen de buurvrouw "Mohammed is(weer)lam (zucht)", kan niet toch, Mohammed Islam...jezelf gelijkstellen aan de heilige profeet is niks vergeleken bij deze heiligschennis. Steniging met echte Johnny Walkerflessen is het enige wat de harmonie dan nog een beetje zou kunnen redden. Besloten is toen om het maar bij het theeslurpen te houden.

Boeddhisten mogen ook geen alcohol drinken. Volgt u mij weer even om ook hier de logica van te achterhalen? "Was gisteren erg gezellig, zo hee Boeddha Islam geweest"...nope kan ook niet, volgelingen willen graag een duidelijk vakje zonder te veel keuze. "Hee Boeddha wat flik je me nou, ik snap et nie meer".

Katholieken daarentegen lusten wel een drankje. Er is daarom al eeuwen geleden nagedacht door schriftgeleerden hoe dit binnen de schrift te rechtvaardigen, ze kwamen met een sluitende oplossing en wel door het woord "lam" in een andere context te plaatsen. Dan wordt het dus "Ik kwam Jezus gisteren tegen, hij was lam Gods". Kijk, en dan heb je een kloppend geheel...

Ik ga lekker een kopje thee zetten.

maandag 24 september 2007

Alledaags SS

Er is een fotoalbum geschonken aan het Holocaust Memorial Museum in Washington. Dit album was van een SS'er die van eind juni 1944 tot eind januari 1945 werkzaam was in Auschwitz. Alledaagse foto's van mensen die lol hebben en zich ontspannen, vrijwel alle personen op de foto's waren medeplichtig aan de grootste volkerenmoord uit de geschiedenis. Het Beangstigende aan dit album is dat het kwaad hierin niet te herleiden is...

Kamparts Joseph Mengele, die talrijke gevangenen onderwierp aan kwellende experimenten, figureert op acht foto's.

Naar album

Bron: Volkskrant van 22 september

Leonard Cohen: The Stranger Song

Luister de laatste tijd veel naar Leonard Cohen, die man heeft zulke waanzinnige nummers geschreven!! Sorry voor de troela die hem aankondigt, die snapt dus helemaal niks van het nummer...heerlijk jaren 60 decor ook by the way.

zondag 23 september 2007

Flessenpost















Ik zit vanavond met het invallende duister op het terrasje van mijn woonbootje. Een beetje de oude Grolsch-reclame na te doen zeg maar (biertje, shaggie, peinzend en dromend uitkijkend over het water.) Traag en galant komt het van verre aangedreven, klein nog maar al wel duidelijk zichtbaar als fles. Het water is spiegelend vlak, het licht op zijn mooist en met de flessenpost-gedachte spelend volg ik zijn langzame naderbij komen. Als de fles mij tot een meter of 3 genaderd is blijft hij onbeweeglijk op dezelfde plek drijven. De alcoholisten onder u zullen dit effect misschien kennen maar voor mij is dit de eerste keer dat het lijkt alsof een fles me aankijkt. Er zit geen kurk of dop op de hals en ook geen briefje van een drenkeling of oosterse schone wordt omvat door het glas. De fles oogt zo wijs en rustiek en in een moment van bijna mystieke schoonheid realiseer ik me: dit is leegte!

Met een glimlach van oor tot oor neem ik een slokje van mijn bier.

zaterdag 22 september 2007

Een beetje zoals ik

Mijn Blog gaat echt alle kanten op; verhaaltjes, columnachtige stukjes, foto's en citaten botsen en krioelen door elkaar heen. Het lijkt wel alsof het begint te leven en een beetje wordt zoals ik...en ja, het verlangen een meer samenhangend geheel te zijn deelt uw schrijver dus met zijn Blogje.

Waren de woorden altijd maar zoals ik...

Een andere kijk

"Er was eens een leerling van een Griekse filosoof die van zijn Meester drie jaar lang geld moest geven aan iedereen die hem beledigde. Toen deze proefperiode voorbij was, zei de Meester tegen hem: 'Nu kun je naar Athene om de Wijsheid te leren.' Toen de leerling Athene betrad, zag hij een wijze die bij de poort zat en iedereen beledigde die kwam en ging. Hij beledigde ook de leerling, die in lachen uitbarste. 'Waarom lach je als ik je beledig? vroeg de wijze. 'Omdat ik drie jaar lang voor dat soort beledigingen heb moeten betalen, ' zei de leerling, 'en nu beledigt u mij voor niets.' 'Betreed de stad,' zei de wijze, 'ze staat geheel tot uw beschikking...'

Uit: De kunst van het geluk - Howard Cutler

dinsdag 18 september 2007

Vagina-monoloog













Kwam deze foto tegen op Google. Het woord 'suggestief' komt hierbij helemaal tot zijn recht. Ik weet niet wie de maker van deze foto is, maar respect!

maandag 17 september 2007

Rita Verdonk

“Hé Gerrit-Jan, jij schrijft toch columnachtige stukjes op je log? Moet je niks schrijven over de VVD en Rita Verdonk, daar gebeurd nogal wat momenteel…..? “ (Zucht) “Ja maar wat dan? Dat ik liever had gehad dat ze hun “echtelijke twist” voor de openhaard hadden uitgevochten? Of dat ik denk dat Rita best een goede pokerspeler zou zijn als ze zich niet zo gemakkelijk in de kaarten zou laten kijken?”. “Of wellicht iets over vertrouwen in de politiek en het soapgehalte met 2 iets aan de oude kant zijnde acteurs?” (Zucht).

Biertje? Ehhhh Sherry?

Glassworks















Ben bezig met een fotoserie , namelijk "Glassworks" - mensen achter glas gefotografeerd in het openbaar vervoer van Amsterdam. Een metafoor van ons eigen "bekraste" innerlijk die ons van de ander afzonderd en het naar buiten kijken soms moeilijk maakt. Al die dromen en verlangens die continu op de ander geprojecteerd worden weerkaatsen terug en verstrooien het licht in de ogen nog meer...
.

P.s. klik op foto voor groter formaat

zondag 16 september 2007

Naveltruitjes

Op deze mooie “nazomerdag” zag ik ze weer, de onderbuiken van diverse vrouwen en meisjes. Niks mis mee, een mooie buik mag wat mij betreft getoond worden zeker met een paar mooie benen eronder. Ontroerd en helemaal vertederd raak ik echter van het volgende: Veel draagsters van een naveltruitje zie ik regelmatig “trekkende bewegingen” aan het kledingstuk maken (richting broekrand), alsof die bewust niet bedekte navel zo toch eigenlijk ook wel weer heel bloot is. Vraag me dan wel eens af of het misschien een gekrompen kledingstuk is en ze even niks anders in de kast had liggen. Na de “trekkende beweging” (wat dus weinig oplevert) kijkt zo’n vrouw dan even spiedend om zich heen, met een “heeft niemand dit gezien?” blik in de ogen.

Vrouwen die “jong sexy en wild” moeten lijken veranderen zo in kleine meisjes. Voor mij zit hierin echter precies de vertedering; een emotie die vaak opbloeit uit onverwachte tegenstrijdigheden.

woensdag 12 september 2007

Objectieve informatie

Vandaag een digitale camera gekocht. Dagen van tevoren informatie bekeken en testresultaten doorgenomen op het internet, want je wilt dan toch beslagen ten ijs komen. Elke keer echter moedeloos de computer weer uitgezet, moe als ik werd van al die tegenstrijdige “feitjes” en, nog erger “gebruikerservaringen”. Nu vandaag tijdens een kordate bui even snel de computer aan en “wow, die ziet er wel mooi uit…”, volgens de test kan ie foto’s maken, Wow…!

Naar de winkel gerend en de eerste de beste verkoper aan zijn mouw getrokken: “die wil ik!” Zal er wel overtuigend hebben uitgezien, want toen ik me omdraaide na het betalen (Doos met camera en geheugenkaart in mijn handen) sprak een meisje me aan: "Sorry, mag ik je iets vragen? Heb jij goede verhalen gehoord over die camera?" (Hier niet ter zake doende maar toch, ze heeft een hazenlip wat haar erg schattig maakt.) Vooral op die lip dus gefocusseerd stamel ik iets over “informatie op internet”, “goede prijs/kwaliteit verhouding” (ja, echt waar…het kwam mijn mond uit) en meer van dat soort verkopersleut. Buiten mijn fiets van slot halend besloot ik even te wachten, toch wel nieuwsgierig. En ja, heel erg verbaasd was ik niet toen 5 minuten later het meisje met precies zo’n zelfde doos als ik naar buiten kwam.

Waarop baseren we toch onze keuzes, en hoe rationeel zijn we hierin? Ik betrap me er elke keer weer op: het begint rationeel totdat de emoties het overnemen.

maandag 10 september 2007

Meshes of the afternoon - deel2

Na de plaspauze c.q. rookpauze (kuch kuch) hier deel 2 van het eerder geplaatste "Meshes of the afternoon" van Maya Deren.

Meshes of the afternoon - deel1

Hier een film van de avant-garde filmmaakster Maya Deren (gestorven in 1961). Zag deze film voor het eerst jaren geleden en moet zeggen dat het indruk maakte. Nu dus van YouTube geplukt.

"In 1943, she adopted the name Maya Deren. Maya is the name of the mother of the historical Buddha as well as the dharmic concept of reality being but an illusion."

voor meer info: http://en.wikipedia.org/wiki/Maya_Deren#College

vrijdag 7 september 2007

Lichtjes in het donker

Nee, lieve mensen hebt geen angst. Ik ga jullie niet vroegtijdig met kerstgedachten of andere EO-gevoelens lastigvallen.

Vanavond na mijn late dienst op het fietsje door een donker gedeelte van Amsterdam-Osdorp onderweg naar huis. Koptelefoon op en mijn ipod roodgloeiend, en dus die lichtjes vanaf de andere kant. Dichterbij komend werden dit 2 felle koplampen die eindigde in een mij omsingelende manoeuvre. Het bleken 2 scootertjes te zijn waarbij stilstaand een van de berijders ook nog zijn armen spreidde in een soort van “Jezuschrist-superstar imitatie” (armen gespreid en een rechtvaardige blik). Na mij vergewist te hebben dat ik niet door de plaatselijke “gang” met de dood bedreigd werd, en het ook geen indianen waren die op mijn scalp uitwaren, moest ik inwendig grinniken. Voor mij (ik was toch maar even gestopt) stonden 2 politieagenten die de leeftijd waarop je een scooterrijbewijs kunt halen maar net ontstegen waren. Stekeltjes en een frisse, moedige blik, melde mij dat ik geen licht op mijn fiets had. Perplex ging ik bij mezelf te rade en constateerde een diepere waarheid in het gezegde. Aangezien ik mijn identiteitsbewijs niet bij me had begon hij maar met het overschrijven van mijn pinpasje. Na de moeilijke vragen over naam, straatnaam, geboortedatum en plaats, postcode etc. met goed gevolg te hebben beantwoord uiteindelijk mijn vraag: “ehm, krijg ik nu ook een bekeuring voor het niet bij me hebben van een identiteitsbewijs”. “Nee” was zijn letterlijke antwoord “zou voor u en ons niet zo prettig zijn”. Heb dat stekelmans een hand gegeven en een prettige avond gewenst en ben mijn weg vervolgd. Helemaal blij met mijn geen...eeehhm, één bekeuring.

dinsdag 4 september 2007

Begroetingen

De titel "handshake" van mijn vorige blogje, met als metafoor de oppervlakkigheid van veel moderne relaties, (pffff, sorry klinkt nogal opgeblazen...) deed mij nadenken over de begroeting in het algemeen. "Handshake" is zo'n mooie titel omdat het al een oppervlakkigheid c.q. zakelijkheid suggereert.


Vroeger was het in mijn familie de gewoonte dat de mannen elkaar een hand gaven als ze elkaar begroeten, als een man een vrouw begroete was het en die hand en 3 zoenen, bij 2 vrouwen kan ik het niet helemaal meer terughalen (die 3 zoenen maar met of zonder hand?). Als eerste daad van breken met de conventie besloot ik die man/vrouw begroeting een andere draai te geven, dus geen hand meer maar 2 handen op haar schouder en 1 of 2 zoenen, al naar gelang mijn stemming. Het gevolg hiervan was regelmatig enig ongemak bij de dames, zweefde daar zo’n loze hand bij mijn buik en ook die zoen die ergens in de lucht belande gaf zwaarte aan de atmosfeer. Later toen ik in Amsterdam studeerde, werd het gebruikelijker dat je als man ook een andere man ter begroeting kon zoenen en omhelzen. De eerste keren echter dat ik ook mijn vader zo begroete voelde ik zijn lichaam verstijven en voelde dit niet echt gemakkelijk. Alles went, zelfs een vent, dus later voelde dit steeds beter. Zo langzamerhand begroet ik mensen zoals het op dat moment "is", dit kan dus oplopen van “hoi” tot een hand, tot 1, 2 of 3 zoenen, een omhelzing, een heftige tongzoen of een klap op iemand zijn schouder.

Toen ik jaren geleden in India/Nepal was maakte ik daar kennis met “Namaste”, wat zoiets betekent als “ik groet de god in u”. Hierbij worden de handen tegen elkaar geplaatst voor de kin of de borsten, met een lichte buiging van het bovenlijf. Lang heb ik dit als een ideale begroeting gezien totdat ik inzag dat dit net zo goed binnen conventies is afgebakend en dus alleen als “exotisch ideaal” te handhaven:

“Namaste is the traditional greeting in Nepal. A person places his or her palms together—with the fingers up—in front of his or her chest or chin and says “Namaste,” or Namaskar to superiors. Adults do not use the Namaste greeting with children. In informal situations, one might raise the right hand in a salaam gesture, which is similar to a salute, for both greetings and farewells. At formal social gatherings, a guest may be adorned with a mala, which is a flower garland, when greeted. In certain Buddhist communities, a khada (white cotton scarf) may be offered instead of a mala. The Nepalese generally do not shake hands, although some men may shake hands with Westerners or each other. In greetings, it is respectful to use titles (such as “Professor,” “Doctor,” or “Director”) or the suffix -jee (or -jye) with the last name. The Nepalese usually ask permission before taking leave of others.”

Kortom: de mazzel

(zoals bij alles, gaat ook dit weer om de intentie i.p.v. over de vorm...)


maandag 3 september 2007

Handshake

Deze animatie over liefde en vrijheid is gemaakt door Patrick Smith. Vind dit een waanzinnige animatie; dit verhaaltje had zich overal af kunnen spelen maar wordt hier gesitueerd bij een bushalte, mooi mooi!

Doet mij denken aan de "bushalte" datingsites. Las een tijdje geleden ergens een artikel over deze sites (waar ik trouwens zelf ook ervaring mee heb), hierin wordt gesteld dat deze eerder meewerken aan de toename dan aan de afname van het aantal vrijgezellen. Zo'n datingsite is namelijk een hele grote virtuele "bushalte" waar het wel heel makkelijk wordt om anderen aan te spreken voor een wijntje of iets nog dichter bij het bed...Dus als dan na de verliefdheid deze persoon niet alleen maar positieve eigenschappen blijkt te bezitten is de stap terug naar de bushalte zo gemaakt.

Nu is het natuurlijk de tijdsgeest die de datingsites voortbrengt en niet vice versa.

Wegwerkzaamheden

Iedereen die een auto heeft of regelmatig meerijdt, kan het niet ontgaan, wegwerkzaamheden op de meest onmogelijke plekken. Als je zoals ik toch de productiviteit zo hoog mogelijk wilt houden en de spieren krachtig (gaspedaal intrappen dus) dan moet je je met gevaar voor eigen leven rakelings langs een betonnen muurtje scheren, aan de rechterkant proberend het aantal afgeknapte spiegels tot een aanvaardbare hoeveelheid te houden. Nu zult u zeggen, “hé zeikerd, wat een populistisch geneuzel, dit soort gezeur kennen we nu wel”. U hebt helemaal gelijk lieve lezer(es), ik zal ter zake komen.

Snap namelijk best dat wegen onderhoudt nodig hebben, maak daar dus meestal geen punt van. Op het moment dat je de werkzaamheden gepasseerd bent (toch een zuchtje van opluchting) staat daar echter altijd een bord met de volgende tekst: “bedankt voor uw begrip”. Dat is waar mijn frustratie in alle heftigheid oplaait, de demagogie die uit deze woorden spreekt, dit is een overheid die betutteld en mij een klopje op mijn schouder geeft als of ik een klein kind ben. Hoe kunnen ze ervan uitgaan dat ik begrip heb? Ze dringen mij begrip op en wakkeren hiermee juist mijn frustratie aan.

Het lijkt wel of tegenwoordig alles “opgeleukt” moet worden. Zo wordt ook geprobeerd om onze relatie met de belastingdienst positiever te maken d.m.v. verschillende reclamespotjes.
Het ergste is nog wel het opleuken van de politiek, nu bijna alle politici zich vertonen bij de meest gruwelijke quizzen is het woord “populist” bijna inhoudsloos geworden.

Niet alles hoeft leuk, sommige dingen moeten gewoon functioneel zijn.