klik-klak

Nu de zon weer aan warmte wint is het geluid steeds vaker te horen (of verbeeld ik me dit?); klik-klak-klik-klak. Voor het beste geluidseffect zit men op een terrasje met een biertje en gesloten ogen, al dan niet met een geopend boek even in de schoot gelegd. Als ik omkijk naar daar waar het geluid vandaan kom heb ik telkens weer het beeld van een mooie vrouw in mijn hoofd. De ervaring leert echter dat ook lelijke vrouwen op hoge hakken lopen, een gevoel veroorzakend alsof een natuurwet overtreden wordt.

Wat is dat toch met vrouwen en hoge hakken?
En vooral: hoe komt het dat zelfs het geluid van die hakken bij ons mannen iets wakker schud?

Volgens mij moeten we terug naar de riddertijd toen wij mannen nog met ongeschoren gezichten veel te zware zwaarden meesjouwden. Het geluid van klik-klak-klik-klak betekende toen dat ons paard genoeg hooi gegeten had en klaar was voor ons. Moe van het sjouwen klommen wij dan op haar rug, voor even verlost van het gewicht en na enige minuten ook nog heerlijk warme ballen!!

vergeet-mij-nietje

In de middeleeuwen waren eens een ridder en zijn geliefde langs een rivier aan het wandelen. Bij het plukken van een bosje bloemen viel hij door de zwaarte van zijn harnas in het water. Terwijl hij verdronk gooide hij het bosje bloemen naar zijn geliefde en riep "Vergeet mij niet". Deze bloem is verbonden met romantiek en tragiek en werd vaak door vrouwen gedragen als teken van trouw en oneindige liefde.

Bron: Wikepedia

Ridders en Prinsessen

Was als kind een grote fan van de serie “Ivanhoe” en ben bang dat ik dat stadium nog niet helemaal ontgroeit ben. In mijn lagere-schooltijd-bedje droomde ik mezelf vaak in de positie van ridder, vechtend met de slechteriken die veilig en duidelijk altijd in het zwart gekleed waren. Witter dan wit als ik was moest ik dan de bijna in zwijm vallende prinses redden. Die zwaardgevechten speelde zich vaak af op trappen en net als in de serie zorgde ik er dan voor dat ik hoger stond dan mijn tegenstander, al vroeg begreep ik intuïtief dat vanaf die plek de kans op serieuze verwondingen veel kleiner is.

Was alles nog maar zo overzichtelijk! Was het maar metaal dat mijn hart doorboorde i.p.v. de onstoffelijkheid van het psychische. Wanneer besefte ik dat het nepbloed was dat er vloeide?