Soms moet het eerst herfst worden...
Vandaag een heerlijk zonnetje die de herfst van zijn betere kant laat zien. Autoradio hard aan, voet stevig op het gaspedaal en het raampje helemaal open. Bruine verdroogde blaadjes verwaaien op de snelweg en regelmatig slaan er een paar tegen mijn voorruit waarna ze hun tocht vervolgen, dit heel anders dan vliegen die slechts een bloedvlek achterlaten en het daar bij laten. Dromerig bedenk ik me dat wat dood is tijd nodig heeft om te verwaaien voordat de helderheid terugkeert, veel meer dan levende dingen wordt het dode bekeken als vanachter glas, als je maar lang genoeg kijkt wordt het zicht steeds waziger en troebeler.
Vrij naar citaat: ‘spoken ontstaan als iets of iemand niet goed is begraven’ (uit: Zen en de kunst van het motor onderhoud)
zaterdag 6 oktober 2007
Voor Jet
Gepost door Gerrit-Jan Visser op 16:13
Labels: bladeren, dood, Gerrit-Jan, helderheid, herfst, Jet, spoken, Visser
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
6 opmerkingen:
*schud spookpak uit en geniet van de herfstlucht*
Heb ik weer...doe ik mijn spookpak uit en blijkt daar nog een goudvissenpak onder te zitten...tsss
huh....6 oktober 23.48 uur?
hee....8 oktober 10:12 uur, lachen man...tsja, tijd is relatief he.
....mooi gezegd en o zo waar....
Dank je wel Marijke.
Een reactie posten