Ben momenteel een waanzinnig boek aan het lezen: "een ander land" geschreven door James Baldwin, een aanrader voor iedereen die net als mij geïnteresseerd is in "duistere psychologie".
"Vivaldo glimlachte maar zei niets. De straten waren duister en stil. In een zijstraat stond een eenzame stadsboom waarop het stadslicht glinsterde. 'We zijn allemaal onvoorspelbaar, 'zei hij tenslotte, 'op een of andere manier. Je moet niet denken dat jij een uitzondering bent.'
'Het is heel moeilijk om daarmee te leven, 'zei Eric, 'ik bedoel, met het gevoel dat je nooit bent, wat je lijkt te zijn - nooit- en toch, wat je lijkt te zijn is waarschijnlijk, in zekere zin, bijna precies datgene, wat je wel bent.' Hij wendde zijn vaag glimlachende gezicht naar Vivaldo. 'Weet je wat ik bedoel?'
'Ik wou dat ik het niet wist, 'zei Vivaldo langzaam, 'maar ik vrees, dat ik het wel weet.'
zondag 28 oktober 2007
Een ander land
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
7 opmerkingen:
NOVEMBER
Het regent en het is november:
Weer keert het najaar en belaagt
Het hart, dat droef, maar steeds gewender,
Zijn heimelijke pijnen draagt.
En in de kamer, waar gelaten
Het daaglijks leven wordt verricht,
Schijnt uit de troosteloze straten
Een ongekleurd namiddaglicht.
De jaren gaan zoals zij gingen,
Er is allengs geen onderscheid
Meer tussen dove erinneringen
En wat geleefd wordt en verbeid.
Verloren zijn de prille wegen
Om te ontkomen aan den tijd;
Altijd november, altijd regen,
Altijd dit lege hart, altijd.
J.C. Bloem, Verzamelde Gedichten,
(Amsterdam, Atheneum, Polak en van Gennep, 1979)
LG wordt poetisch, toe maar ;-)
Ben zelf geen liefhebber van Bloem met zijn gedwongen rijm, ook laat hij hier geen "ontsnapping" mogelijk zijn. De zwaarte is zonder kier waardoor alleen de depressie rest en er geen loutering mogelijk is.
Ach...jij loutert jezelf wel weer.. toch, ergens...stiekem ;--)
Altijd november, altijd regen,
Altijd dit lege hart, altijd.
is het mooiste stukkie...altijd kom je jezelf weer tegen.
En zo is het, de band "the Editors" hebben een cd gemaakt die heet "An end has a start", het eerste nummer heet "smokers outside the hospital doors".
Hahaha
De mate van innerlijke vrede die je voelt is het criterium waaraan je kunt afmeten hoeveel succes je hebt met het geven van aandacht.
Blij dat je ook van de Editors geniet
Dat is een mooie Prisca! De mate van innerlijke vrede bepaald je totale beleving i guess.
Haha ja en red bull geeft je ook vleugels ;--)
Een reactie posten