Al weer een aantal dagen terug in Amsterdam. Barcelona was geen onverdeeld succes omdat zij (mijn reisgezelin) en ik regelmatig verdeeld waren, het vaak niet lukte om een gezamenlijkheid te creëren resulterend in eenzaamheid zoals je die alleen samen kunt ervaren. Merkwaardig toch en o zo bekent; stelletjes en vrienden die het thuis heel goed kunnen vinden botsen plots als ze gezamenlijk voor langere tijd de kleigrond verlaten. Gewoontes of maniertjes die in de zeldzame verschijning zo charmant zijn, verworden tot een tandenknarsende irritatie als je daar opeens 24 uur per dag van kunt genieten. Als je dan bij mij niet alleen aan tandslijtage maar ’s nachts ook nog aan gesnurk wordt blootgesteld…
Ik ben best bruin geworden.
zaterdag 27 oktober 2007
Vakantie
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Wat een prachtige gargouille.....
(als metafoor bedoeld? dan ook ijzersterk!)
Ja, mooi is ie he. Je hebt er velen in het oude centrum van Barcelona. dat woord gargouille leer ik nu trouwens van jou...waarvoor dank ;-)
En ja...metaforisch mag je er absoluut naar kijken.
jammer van jou/jullie vakantie.. dat het geresulteerd heeft in een geschreven stukje dat eigenlijk best heel komisch is natuurlijk maar bijzaak...
Angel
Ja, en toch is mischien humor wel een hoofdzaak :-)
Een reactie posten