Objectieve informatie

Vandaag een digitale camera gekocht. Dagen van tevoren informatie bekeken en testresultaten doorgenomen op het internet, want je wilt dan toch beslagen ten ijs komen. Elke keer echter moedeloos de computer weer uitgezet, moe als ik werd van al die tegenstrijdige “feitjes” en, nog erger “gebruikerservaringen”. Nu vandaag tijdens een kordate bui even snel de computer aan en “wow, die ziet er wel mooi uit…”, volgens de test kan ie foto’s maken, Wow…!

Naar de winkel gerend en de eerste de beste verkoper aan zijn mouw getrokken: “die wil ik!” Zal er wel overtuigend hebben uitgezien, want toen ik me omdraaide na het betalen (Doos met camera en geheugenkaart in mijn handen) sprak een meisje me aan: "Sorry, mag ik je iets vragen? Heb jij goede verhalen gehoord over die camera?" (Hier niet ter zake doende maar toch, ze heeft een hazenlip wat haar erg schattig maakt.) Vooral op die lip dus gefocusseerd stamel ik iets over “informatie op internet”, “goede prijs/kwaliteit verhouding” (ja, echt waar…het kwam mijn mond uit) en meer van dat soort verkopersleut. Buiten mijn fiets van slot halend besloot ik even te wachten, toch wel nieuwsgierig. En ja, heel erg verbaasd was ik niet toen 5 minuten later het meisje met precies zo’n zelfde doos als ik naar buiten kwam.

Waarop baseren we toch onze keuzes, en hoe rationeel zijn we hierin? Ik betrap me er elke keer weer op: het begint rationeel totdat de emoties het overnemen.