Barcode

We hebben in Nederland een hoop codes, door Balkenende ook wel weer normen en waarden genoemd. Zo is een barcode bijvoorbeeld dat je de barman bij binnenkomst niet begint te tongen en bevoelen, nee, een meer of minder joviale begroeting voldoet over het algemeen. Niet te klef, niet te plakkerig zou dus zo’n norm kunnen zijn die ik hierbij nieuw leven in wil blazen.

En wees niet bang, ik ga het verder niet over die barman of –vrouw hebben, wat je daarmee doet zal me worst zijn. Ik wil het nu over de barcode hebben die in de vorm van streepjes en onbegrijpelijke getallen veel artikelen siert, is makkelijk, hoeft de caissière er alleen maar met zo’n piep-scanapparaatje langs, scheelt haar RSI of andere modegevoelige ziekte.

Maar vaak bij thuiskomst blijkt dat hardnekkig vast geplakte stickertje er “no way” af te willen, ook niet met het nodige geduld en na het geduld het “krijg allemaal.....” scheurwerk. Uiteindelijk kan ik de bijna onbedwingbare neiging voelen, de eerste de beste barkeeper van de eerste de beste kroeg totaal af te tuigen, iets waarmee de eerdergenoemde politicus het niet eens zou zijn. Nu stem ik geen CDA, maar toch, een beetje modelburger wil ik wel zijn.

Menig CD-hoesje, IKEA-kopje of GAMMA-plank is dus te herkennen aan zo’n half afgekrabd stickertje. Ik ben voor niet te klef en niet te plakkerig.