Het leven is een spel

Ik kom er steeds meer achter, het leven is een spel. Mijn vader gebruikte regelmatig de quote ‘het leven is een spel maar je moet het wel serieus spelen’. Ontdek steeds meer de waarheid achter die woorden…

Ce n'est pas une pipe. Het is een pijp maar het is ook geen pijp, wie kent niet die uitspraak en schildering van Magritte. Was voor mij lange tijd ‘kunst om de kunst’, geleuter op de vierkante centimeter dus…

Al enige tijd spelen er 2 begrippen door mijn hoofd, namelijk absurdisme en realisme. En dan niet als rationeel spelletje maar als ‘paradox van een gevoelde waarheid’.
Absurdisme is volgens de van Dale ‘een richting, vooral in de toneelliteratuur, die het absurde benadrukt’. Absurd is ‘strijdig met de rede, de logica’. Realisme is een ‘levenshouding die van de waarneembare werkelijkheid uitgaat’.
Wordt het u al duidelijk? Allemaal woorden die naar elkaar verwijzen waarbij de een de ander ontkracht en de ander slechts naar zichzelf verwijst. Zo wordt taal bijna wiskunde en zijn we toch weer bij het absurdisme terug (de cirkel is gesloten, blog kan worden opgeheven).

Terug naar die pijp, en ja zoals iedereen al aanvoelt is dit de verbeelding van een taalkundig iets. ‘Taal ontstond ongeveer twee miljoen jaar geleden, toen de voorlopers van Homo erectus symbolisch gingen denken. Dat wil zeggen dat ze abstracte begrippen gingen gebruiken, woorden die niet alleen maar naar concrete voorwerpen verwezen maar ook naar elkaar.’ Woorden (symbolen) hebben dus niet slechts een betekenis maar ook een verwijzing naar andere woorden: ‘Alleen symbolen hebben naast de reference ook sense: betekenis door de samenhang met andere symbolen, als deel van een betekenissysteem. Stoel verwijst aldus ook naar 'tafel', naar het werkwoord 'zitten', en naar welke associatie het verder ook maar bij iemand kan oproepen.’

Zegt u het maar…
Absurd?
Logisch?

Ik denk dat de woorden het leven tot spel maken…

(citaten: mijn vader en Hendrik Spiering in NRC)